Rhythm and Blues (R&B) is de verzamelnaam voor de muziek van zwarten in de VS tijdens de jaren 1940/1950, waaruit later de doo-wop en rockmuziek is ontstaan. R&B is een begrip dat werd geïntroduceerd door het Amerikaans weekblad voor de muziekindustrie Billboard Magazine. Het blad werd 126 jaar geleden (in 1894 door William Donaldson & James Hennegan) opgericht als Billboard Advertising en wou het begrip “race music”, dat aanstootgevend werd bevonden, vervangen. Uit een allegaartje van uiteenlopende muziekgenres als gospel, boogiewoogie, jazz en blues ontwikkelde zich een nieuw soort van dansbare muziek, die eerst met het racistische begrip "race music" werd omschreven. De typische instrumenten van het genre waren de trompet, de saxofoon en de elektrische gitaar. Als dansmuziek loste de R&B de swing af. De belangrijkste vertegenwoordigers van het genre waren aanvankelijk T-Bone Walker, Muddy Waters en B.B. King. Zij werden opgevolgd door meer door de gospel beïnvloede musici als Aretha Franklin, Ray Charles en Wilson Pickett of door meer naar de rock 'n' roll neigende musici als Fats Domino en Chuck Berry.

To make people DANCE and ENJOY!! 

Koko-Mojo Records maakt deel uit van Rockstar Records Limited (een divisie van de Rockstar Records label group) en is gevestigd in Cork, IE. Lang voordat deze markt werd overspoeld door goedkope copycat-releases van lage kwaliteit, stond Rockstar Records samen met ACE Records en Bear Family Records bekend om hun heruitgaven van hoge kwaliteit, hun “killer- NO-filler” ideologie.

Het doel van Koko-Mojo Records is heel simpel: dansbare muziek uit de jaren 1950 -onder de noemer Blues/R&B- op vinyl uitbrengen! Hun compilaties zijn samengesteld door dj's en hun belangrijkste doel is om je te laten dansen!

Koko-Mojo’s doelstelling om iedereen aan het dansen te krijgen “From Argentina via Los Angeles to Ireland from Blues to Hillbilly and Rockabilly...”, geldt ook voor de R&B compilaties die ze o.a. uitbrengen als “the mojo man special”, waarbij opgemerkt dient te worden dat er een verschil is tussen de originele R&B (een term die uit de jaren 1940 stamt en die staat voor stevige, rauwe muziek) en de hedendaagse (een genre dat er wel wat van wegheeft, maar dat over het algemeen veel zoetsappiger is).

THE ”MOJO” MAN PRESENTS: “KOKO MOJO DINER VOL. 4 – RIB JOINT”

Ook deze compilatie is door de huis DJ, die al heel wat cd’s voor Koko Mojo compileerde, Victor Mac, beter bekend als Little Victor, The Beale Street Blues Bopper en ook DJ “Mojo” Man samengesteld. Mac is een Italiaans-Amerikaanse blues- en rootszanger, gitarist en mondharmonicaspeler, evenals een platenverzamelaar, musicoloog, entertainer, dj en platenproducent. Hij is vooral bekend door zijn samenwerking met Louisiana Red op de albums ‘Back to the Black Bayou’ en ‘Memphis Mojo’.

De huis DJ, die heel wat cd’s voor Koko Mojo compileerde is Victor Mac, beter bekend als “Little” Victor, The Beale Street Blues Bopper en ook DJ “Mojo” Man. Mac is een Italiaans-Amerikaanse blues- en rootszanger, gitarist en mondharmonicaspeler, evenals platenverzamelaar, musicoloog, entertainer, dj, songwriter en producent. Hij is vooral bekend door zijn samenwerking met Louisiana Red op de albums ‘Back to the Black Bayou’ (2009) en ‘Memphis Mojo’ (2011).

In 2018 bracht Victor ‘Deluxe Lo-Fi’ uit. Het album werd opgenomen in een periode van acht jaar met verschillende muzikanten, waaronder de Downhome Kings, Kim Wilson, Big Jon Atkinson, Rusty Zinn, Carl Sonny Leyland, Steve Lucky en Harpdog Brown.​ Het album werd in hetzelfde jaar in het VK door The Blues Lounge verkozen tot "Album of the Year" en ook in Scandinavië door het tijdschrift Blues News.

Laten we op stap gaan met Little Victor, om te kijken of hij in zijn culinaire opdracht geslaagd is en wat de tafel ons op ‘Mojo Diner Vol. 4’ biedt. De Koko-Mojo compilatie opent al met een verwittiging: “You Eat too Much” en ze komt van Harold Burrage (& His Combo). Robert Brown die dan volgt, was een wasbord speler. Hij was gekend van zijn pseudoniemen: Washboard Sam, Ham Gravy en Shufflin' Sam. Hij raadt ons als éérste -maar zeker niet als laatste- “Barbecue” aan. Felix Garcia (& His Guitar) gaat, met weinig woorden, exotisch en serveert “Two Tacos” en Ernie Freeman “Dumplings”. Dumplings (knoedels) bestaan ​​uit stukjes deeg die rond een vulling zijn gewikkeld. Het deeg kan gebaseerd zijn op brood, bloem of aardappelen en kan gevuld zijn met vlees, vis, kaas, groenten, fruit of snoep. The Moroccos is een vijfkoppige zanggroep uit Chicago, IL, die bestaat uit Norman Bradford (lead), Melvin Morrow (tenor), Lawrence Johnson (tenor), Prayer "George" Kemp (bariton) & Fred Martin (bas). Hun “Red Hats and Chili Mac” is een gerecht bereid met chili en macaroni als primaire ingrediënten, die vaak wordt overgoten of vermengd met kaas. De eerste dame die hier een gerecht bereidt is Savannah Churchill. Een BMI of ander gezondheidsrisico interesseert haar niet, want haar advies is “Fat Meat is… Good Meat”. Volgens kenners is “Hunt's Goulash” een Hongaarse dans. Pee Wee Hunt showt hem met klasse. Spot Barnett (1921-2019) was een saxofonist uit San Antonio, TX. Hij componeerde de volgende instrumental “Sweet Meats”. Lionel Hampton, een vibrafonist, pianist, drummer en leider van His Sextet serveert “Ribs and Hot Sauce”. Mike Pedicin begint zijn dag erg sober, wat aangebrand, met “Burnt Toast and Black Coffee”. Sam Price & His Texas Bluesicians was een in NY gevestigde groep van septetten en octetten, die speciaal was samengesteld voor opnames in de vroege jaren 1940. Zij bieden ons “Rib Joint” aan. Eddie “Lockjaw” Davis is een liefhebber van “Mountain Oysters”, maar toch blijven hier de stroperige ribs, al dan niet vanaf een BBQ, je rond de oren vliegen. In het bluesy “Rib Tips” hebben Thomas & Orchestra hier debet aan en op “I Like Barbecue” zijn hetThe Guy Brothers & Orchestra. Jim Jackson (1876-1933) was een Amerikaanse blues en (hokum) zanger en gitarist, wiens opnames in de late jaren 1920 erg populair waren. Van hem krijgen we hier het wat opmerkelijke “I Heard the Voice of a Pork Chop”. Fats Waller (1904-1943) was een jazzmuzikant, organist en pianist. Hij werd geboren als de zoon van een dominee en leerde in de kerk, naast zijn moeder, orgel spelen. Hij zit hier achter de piano al kwijlend te mijmeren van “All that Meat and No Potatoes”, was het niet, dat een wilde drummer de rust kwam storen. Lekker kan een stukje “Pizza Pie” zijn en zeker als Norman Fox & The Rob Roys je dit aanbieden. Op een walsje vraagt Andre Williams heel beleefd, “Please Pass the Biscuits”. Eddie “Cleanhead” Vinson is erg bluesy tijdens zijn “Kidney Stew” en de enige echte Dave Bartholomew -je weet wel het maatje van Fats Domino- is erg uitgelaten tijdens zijn “Shrimp and Gumbo”. Wynonie Harris (1915-1969) was een blues en R&B zanger van vrolijke liedjes, met humoristische, maar vaak ook brutale teksten. Hij had tussen 1946 en 1952 vijftien Top 10-hits. Harris wordt door veel muziekwetenschappers beschouwd als een van de grondleggers van de r'n’r. Zijn “Good Rocking Tonight” wordt vooral genoemd als een voorloper van r’n’r. Hier zingt hij “I Like My Baby's Pudding”. Even aandacht aub voor Bob Williams, want zijn gans is gaar!: “My Goose is Cooked”. Het wordt erg oosters op “Shish Kebab” van Marterie & His Orchestra en daarna exotisch op de klassieker “Jambalaya” van Tinus Turner Zijn best herinnerde opnamen zijn “We Told You Not to Marry” en “Sound-Off”. Marvin & Johnny houden het intiem en werkt af met wat doo-wop op “Second Helping of Cherry Pie”, Eddie Burns “Big Ed” (& His Combo) heel bluesy en uitgelaten op “Biscuit Baking Mama” en bij The Marathons tenslotte, loopt alles gesmeerd op “Peanut Butter”. Het is een nummer uit hun laatste studio album uit 1961, ‘Arvee’. The Marathans (aka The Classics, The Jayhawks) is een vijfkoppige band met o.a. James Johnson. En nog één vraag, nog honger? Roept u maar!

KMCD #126: The “Mojo” Man Presents: ‘Koko Mojo Diner Vol. 4: Rib Joint’ is een compilatiealbum met (opnieuw) 28 originele nummers die in de culinaire reeks al een vierde keer over eten gaan, de keuken en andere kook- c.q. eetgewoontes gaan. Het album archiveert een deel van de geschiedenis van vooral zwarte bewoners in het Zuiden van Amerika. Hun muziek daarnaast is wat nu wereldwijd vele muzikanten aanvuurt om te spelen en dat wat vele muziekliefhebbers boeit…” (ESC –Rootstime.be)

Eric Schuurmans

Discography KOKO-MOJO